همه چیز درباره آینده تکنولوژی تشخیص چهره

درود به همراهان مجله می‌مارکت.

امروز قصد داریم با موضوع آینده تکنولوژی تشخیص چهره همراه شما باشیم.

همه می‌دونیم که تشخیص چهره یک ویژگی بسیار جذاب برای نگرانی‌های امنیت جدید هست. فرقی هم نداره که به سادگی از اون برای باز کردن قفل گوشی، یا برای دسترسی به و قطع دسترسی افراد به دفتر کارتون استفاده کنید. بدون شک اینکه گوشی رو بلند کنید و خیلی سریع صفحه قفلش باز بشه راحت تر از پیدا کردن مکان اثر انگشته. توی این مطلب در مورد بهینه‌سازی‌ها و آینده این تکنولوژی صحبت می‌کنیم.

تشخیص چهره، یک ویژگی عادی جدید یا New Normal

همه ما می‌دونیم که این تکنولوژی امن‌ترین روش محافظت نیست، مخصوصا زمانی‌که بر پایه تکنولوژی دوربین باشه. این یک روش مقرون به صرفست که از دوربین برای اینکار استفاده بشه، ولی با قرار دادن عکس فرد جلوی دوربین و خیلی روش‌های دیگه اینو میشه دور زد، پس این چیزی نیست که بخوایم بهش اعتماد کنیم و داده‌هامون رو با این روش رمزنگاری کنیم. همچنین، تکنولوژی تشخیص چهره گوشی‌ها بر پایه عکس تغییراتی مثل پوشیدن لباس مختلف، ماسک روی صورت، یا عینک رو نمی‌تونه تشخیص بده.

البته می‌دونیم که همین الان هم روش‌های 3D هستن که برای تشخیص چهره استفاده میشن. تکنولوژی 3D خیلی امنتر هست، اما در عوض نیازمند سخت‌افزار بسیار گران قیمته. علت اینکه اکثر کمپانی‌ها از این تکنولوژی استفاده نمی‌کنن همینه. اما اپل در گوشی‌های جدیدترش این تکنولوژی رو قرار داده.

محدودیت‌های استفاده از نقشه برداری 3D از چهره

1. محدود به فواصل کم
2. ممکنه تغییرات چهره کمی براش دشوار باشه
3. مشکلات تشخیص در مکان‌های تاریک
4. تشخیص چهره در مقایسه با شهرهای هوشمند

ما داریم توی قرن 21 زندگی می‌کنیم و این قرنی هست که همه چیز داره به سمت هوشمند شدن میره، با این وجود، ایده شهرهای هوشمند به وجود اومده. اما این ایده دوباره سوالات زیاد و سناریوهای پیچیده‌ای رو به وجود میاره که نیاز به تفکر و چاره اندیشی داره تا بتونه به یک توسعه پایدار برسه. همونطور که الان بخاطر شرایط کرونا ما فاصله اجتماعی رو حفظ می‌کنیم و از دست زدن بی مورد به اشیا اجتناب می‌کنیم، تشخیص چهره هم باید بتونه قوانین لازم برای امنیت و سلامت رو بازی کنه و اقدامات پیشگیرانه‌ای در این زمینه انجام بده.

تصور کنید که در یک خونه یا یک دفتر کار، سیستم تشخیص چهره یا حرکات، بر اساس تصمیمات و حرکات گذشته شما تشخیص بده قراره به چه مکانی وارد بشید و چه کاری انجام بدید.

بر همین اساس نور، برنامه‌های مورد نیاز، شدت نور و تن رنگ اون بر اساس سلیقه شما تنظیم بشه. قهوه بر اساس روش مورد نظر شما در اون روز توسط قهوه ساز هوشمند آماده بشه و تمام کاری که لازمه انجام بدید اینکه روی کارتون متمرکز بشید. تمام کارهایی که برای شروع کار، استراحت در حین کار، و استراحت بعد از برنامه کاری نیاز دارید به طور هوشمند تشخیص داده بشه و یک پلن برنامه در اختیارتون قرار بگیره. با تایید کردن اونا به سادگی همه چیز خودکار محیا بشه و در نتیجه کمترین زمان رو صرف آماده شدن، مرتب کردن و عملیات‌ها کنید. همه اینها باعث بهبود عملکرد و کاهش وقت مورد نیاز برای انجام فعالیت‌ها میشه.

در همین حین باید نگران به سرقت رفتن اطلاعات شخصی و یا مشکلات خاص در زندگی‌ هم باشیم.

تصور کنید روتین‌های شما، حالت‌های احساسی و فعالیت‌های شما طی چندین سال ثبت و توسط رایانه پردازش بشن. بعد از اون دولت‌ها و یا سازمان‌های خاص می‌تونن با دستیابی به اون اطلاعات و عملکردتون، شما رو به هر سمتی که می‌خوان هدایت کنن و عملا آزادی عمل به دلیل عدم قطعیت در امنیت شخصی از بین میره.

پس در همین حین که تکنولوژی هوشمند سازی شهر‌ها، یا حتی کارهای انسانی داره رو به جلو حرکت می‌کنه، روش‌های اعتمادسازی، شخصی سازی و امنیت فرد هم باید توسعه پیدا کنه تا در یک دنیای ماتریکسی زندگی نکنیم.

بر اساس گزارشات اخیر، بیش از 30 درصد مردم، برای فرار از هراس و مشکلات غیر طبیعی بر دوربین‌های مجهز به هوش مصنوعی که قادر به تشخیص شرایط مختلف هستن در مناطق مختلف تکیه کردن. حتی مواردی مثل دوربین‌های هوشمند خانگی که برای تشخیص وضعیت نوزاد، هشدار خارج شدن نوزاد از تخت و اتاق یا بیدار شدن اون استفاده میشه، همگی برای کاهش استرس و هراس از وضعیت‌های مختلف هستن.

ترکیب هوش مصنوعی و مادون قرمز

تشخیص چهره بدون شک یک تکنولوژی در حال توسعه و پیشرفت هست که خواهان زیادی هم داره پیدا می‌کنه. به جای استفاده از داده‌های تصویر رنگی در دوربین برای قفل چهره، جدیدا از روش‌های ترکیب مادون قرمز با هوش مصنوعی برای تشخیص چهره استفاده میشه. برخلاف برخی روش‌های دیگه که اپل هم از اونا استفاده کرده، مادون قرمز فقط برای جلوگیری از جعل تصویر استفاده میشه، استفاده از تصاویر سیاه و سفید نزدیک به مادون قرمز، بخش مهمی از سیستم تایید چهره بر این پایه رو تشکیل میده. به این شکل با قرار دادن عکس یک فرد در جلوی دوربین خطا کاهش پیدا می‌کنه و باید از روش‌های دیگه‌ای استفاده کرد. تشخیص چهره مبتنی بر هوش مصنوعی سیستم رو به طور کلی به هم متصل می‌کنه. این روش از طیف پیچیده منحصر به فردی برای داده‌های چهره استفاده می‌کنه تا بتونه تشخیص رو به بالاترین سطح برسونه.

بنابراین این سیستم تشخیص چهره رو حتی با مجسمه سه بعدی و … هم نمیشه گول زد. و البته در نور کم هم خیلی خوب کار می‌کنه. تحقیقات اخیر هم نشون داده که ادغام روش‌های مختلف تصویربرداری و اجزای طیفی می‌تونه عملکرد تشخیص چهره رو بهبود بده.

روشی که اپل هم در فیس‌آی‌دی استفاده میکرد به همین طریق با ترکیب مادون قرمز و یک دوربین ویژه که جزئیات بسیار دقیقی از چهره رو ثبت می‌کرد، تشخیص چهره رو بسیار بهبود داد. علاوه بر اونا از چندین متد سخت افزاری دیگه مثل حسگر مجاورت، حسگر نور محیطی، پراجکتور مخصوص، سنسور یا دوربین ویژه تشخیص عمق و چند عملیات ویژه دیگه استفاده شد تا این تشخیص چهره یکی از بهترین‌ها باشه.

اپل از روش‌های هوش مصنوعی هم استفاده کرد که مثلا اگر چشم شما بسته باشه و یا خواب باشید و چشم شما رو باز نگه دارن بازهم گوشی قفل می‌مونه تا در خواب مشکلی پیش نیاد. اما بازهم این روش تشخیص چهره قطعی و 100 درصد نیست. فقط از روش‌های قبلی ایمن تر هست.

اما خوبی که این روش در مقایسه با اثر انگشت داره همین عدم کارکرد در زمان خواب هست. که باعث میشه کسی نتونه گوشی شما رو باز کنه.

با این وجود، تکنولوژی تشخیص چهره هنوز در حال بهبود و توسعه هست و تا زمانی‌که به تکامل برسه ممکنه مدتی طول بکشه.

نظر شما در این مورد چیه؟ تشخیص چهره تا چه حد می‌تونه مفید واقع بشه؟

منابع: اپل، ویکیپدیا، تحقیقات شخصی، فیلم ماتریکس