همه چیز درباره eSIM و عملکرد آن در ایران

تقریبا مدت خیلی طولانیه که سیمکارت‌ها جایگاه ویژه‌ای داشتن و در دستگاه‌ها استفاده میشدن. اما انگار کم کم وقت اون رسیده که کنار برن و جاشون رو به eSIM بدن که تکنولوژی بسیار هوشمندانه تره. قبل از اینکه سراغ بررسی eSIM بریم بهتره اول بدونیم که SIM به چه معنیه. این سه حرف مخفف Subscriber identity module (ماژول هویت مشترک) هست. به طور ساده شامل اطلاعاتیه که هویت شما رو برای یک شرکت مخابراتی تایید میکنه. به زبان دیگه این سیمکارته که به شرکت مخابرات می‌گه شما کی هستید و بدون اون شرکت مخابرات اجازه نمیده از برج‌های اونا استفاده کنید.

اما یادگرفتن اصطلاحات و عملکرد سیمکارت عادی چیزی نیست که امروز قرار در موردش بحث کنیم. گوشی‌های جدیدتر مثل Pixle 4، آیفون 11 پرو، و چندین گوشی دیگه از قابلیت eSIM پشتیبانی می‌کنن، پس خوبه که نگاهی به این داشته باشیم که eSIM دقیقا به چه شکل عمل می‌کنه و همه چیزو در موردش بدونیم.

eSIM چیه؟

به طور ساده، eSIM به معنی سیمکارت تعبیه شده (embedded SIM card) هست. در اینجا هیچ سیمکارت فیزیکی درگیر نیست و هیچ جابجایی فیزیکی برای استفاده از سیمکارت روی یک دستگاه دیگه نیست. eSIM باید توسط شبکه یا مخابرات پشتیبانی بشه و هنوز همه اپراتورها از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کنن. eSIM یک تراشه کوچک داخل تلفن و به روش‌های مشابه چیپ NFC که برای پرداخت استفاده میشه کار می‌کنه.

اطلاعات موجود در eSIM قابل بازنویسیه، به این معنی که می‌تونید اپراتور موبایلتون رو با یک تماس ساده یا چند کد دستوری تغییر بدید. برای اینکار هم چند برنامه ساده و اتصال به یک حساب توسط گوشه هست که کلا در چند دقیقه انجام میشه. همونطور که اشاره کردم این قابلیت هنوز توسط تمام اپراتورها پشتیبانی نمی‌شه و انجمن شبکه GSMA استانداری برای eSIM در سراسر جهان تعریف کرده.

کدوم شبکه‌ها از eSIM پشتیبانی می‌کنن؟

eSIM توسط اپراتورها باید پشتیبانی بشه. برای عملکردش هم نیاز به یک QR کد برای اسکن یا یک برنامه مخابراتی هست که بتونه اطلاعات رو ثبت کنه. مثلا توی انگلیس الان چندین اپراتور از eSIM برای گوشی و اپل واچ پشتیبانی می‌کنن. جدیدا یه سری پک‌های سیمکارت هم در بعضی کشورها فروخته و ثبت میشه اما سیمکارتی درون اونا نیست و بجاش کد QR و اطلاعات لازم برای اتصال با eSIM قرار گرفته.

کدوم دستگاه‌ها از eSIM پشتیبانی می‌کنن؟

اپل پشتیبانی از eSIM از زمان iPad Pro، اپل واچ سری 3 به بعد و مدل‌های دو سیمکارت XS و XS Max به بعد اضافه کرده. گوگل هم از Pixle 2 این قابلیت رو اضافه کرده. سامسونگ هم این قابلیت رو از S20 در پرچمدارهاش اضافه کرده. علاوه براینها امکان استفاده از eSIM در ویندوز 10 به همراه بعضی دستگاه‌های مودم امکان پذیر شده که کافیه به ویندوز وصل بشن و اینترنت و تماس و … رو در اختیارتون بذارن.

eSIM برای کسایی که معمولا سفر میرن عالیه

به طور تئوری، eSIM به این معنی که باید بتونید در هر کشور و منطقه ای به طور دلخواه به اپراتورها به صورت رومینگ وصل بشید و شمارتون هم هیچ تغییری نکنه. یا اگر در منطقه ای یک اپراتور پوشش ضعیفی داره به یک اپراتور دیگه بدون نیاز به تعویض سیمکارت سوییچ کنید. (با سیمکارت‌های شاتل و … خیلی متفاوته اینجا اصلا سیمکارت فیزیکی نیست.) eSIM پتانسیل اینکه هزینه‌های اضافی رومینگ رو حذف کنه هم داره. علاوه بر اون امکان استفاده از هر اپراتور در دسترس در هر منطقه ای وجود داره، مصرف باتری کاهش پیدا میکنه، خطر سرقت دستگاه کاهش پیدا میکنه و اتصال سریعتر انجام میشه.

eSIM برای دستگاه‌ها چه مزایایی داره؟

خب یکی از مزایای اون اینکه میشه گوشی‌های با سایز کوچکتر یا امکانات بیشتر گرفت چرا که نیاز به یک محل فیزیکی برای نگه داشتن سیمکارت نیست. یا گوشی‌ها با یک شیار فیزیکی و یک چیپ eSIM امکان استفاده از دو سیمکارت رو فراهم میکنن. علاوه بر اون برای لپتاپ‌ها و تبلت‌ها هم عالی میشه.

eSIM در عمل چطور کار میکنه؟

گوشی‌ها میتونن به نحوه دوم از این فناوری استفاده کنن، یک سیمکارت فیزیکی و یک eSIM که باعث میشه در هر مکانی بتونید به خدمات به سادگی دسترسی داشته باشید.

نقاط ضعف eSIM چیه؟

خب یکی از تفاوت‌های سیمکارت سنتی با این نسل اینکه شما اگر سیمکارت فیزیکی داشته باشید، هر زمان و هر مکانی می‌تونید به راحتی اونو روی یک گوشی جدید قرار بدید اما eSIM نیاز به اتصال اینترنت یا چندین مرحله برای ثبت داره. پس امکان تغییر به سادگی برای همه مردم نیست. البته اگر گوشی‌ها فقط از این فناوری استفاده کنن و سیمکارت فیزیکی رو به طور کلی حذف کنن.

روزهای ذخیره شماره تلفن‌ها روی سیمکارت تموم شده و بهتره شما هم به استفاده از سرویس‌های آنلاین و ذخیره روی اونا مثل گوگل استفاده کنید که اگر هر زمانی تصمیم گرفتید گوشی رو عوض کنید به مشکل نخورید چون سیمکارت فیزیکی نیست که بخواید اونو روی گوشی جدید قرار بدید.

eSIM در ایران

در حال حاضر فقط تست‌هایی از این تکنولوژی توسط ایرانسل انجام شده و تا بحال هیچ عملکرد و برنامه‌ای برای ارتقا یا استفاده از این فناوری در ایران وجود نداره.

جمع بندی

تصمیم اینکه شرکت‌ها ازین به بعد روی گوشی شیار فیزیکی قرار بدن یا eSIM واقعا بستگی به سیاست‌های شرکت‌ها داره. اما بهترین تصمیم در حال حاضر می‌تونه این باشه که گوشی از هر دو مورد پشتیبانی کنه و از eSIM به هدف کاهش فضا و دو سیمکارت شدن گوشی استفاده بشه.

نظر شما چیه؟ سیمکارت فیزیکی رو ترجیح میدید یا eSIM؟