هرآنچه درباره موسیقی Lossless باید بدانید

درود به همراهان مجله می مارکت. امروز با یک موضوع خیلی خاص همراه شما هستیم. موسیقی Lossless. وقتی حرف از بهترین سرویس‌های موسیقی میشه این روزا، کیفیت صدای بدون افت یا همون Lossless به یک ویژگی مهم تبدیل شده. حتی بازاریابی اسپیکرها تغییر کرده و اکثر اونا نوید کیفیت بهبود یافته صدا نسبت به قالب‌های فشرده سازی قدیمی که کیفیت رو کاهش میدادن میدن که سالیان سال با اونا سروکار داشتیم. کسایی که مدت‌ها هنوز از CD های فیزیکی و فرمت FLAC استفاده میکردن برای مدت‌ها از ما جلوتر بودن.

معنی Lossless چیه؟

وقتی شما به طور سنتی موسیقی رو دانلود می‌کنید اونا معمولا توی فرمت‌های فشرده مثل MP3 یا اخیرا فرمت‌هایی مثل AAC هستن. این فایل‌ها به جهت کاهش فضای مورد نیاز روی گوشی یا دستگاه پخش دیجیتال فشرده شدن. این تکنیک برای فشرده سازی صدا به اصطلاح Lossy (از دست رفته یا با افت کیفیت) هست. به دلیل اینکه جزئیات صدا در فرکانس‌های بالا و پایین کمی از دست میرسه منجر به صدایی میشه که کیفیت فوق‌العاده‌ای رو ارائه نمیده.

فرمت‌های Lossless به شکلی از فرمت صدای دیجیتال گفته میشه که از روش‌های بسیار پیشرفته‌ و متدهای بسیار جدیدی استفاده می‌کنن تا مطمعن بشن که آهنگ در طی فشرده سازی هیچ جزئیاتی رو از دست نمیده. یک فایل فشرده شده مثل MP3 یا AAC، معمولا حجمشون ¼ سایز اصلی فایل ضبط شده هست. فشرده سازی Lossless مثل فرمت FLAC در حال حاضر حجمشون ½ فایل اصلی ضبط شده هست.

آیا کیفیت بالاتر و بهتر از Lossless هم وجود داره؟

فرمت Lossless به طور ساده به این معنیه که هیچ اطلاعاتی طی فرایند فشرده‌سازی از دست نرفته. بنابراین کیفیت فایل Lossless توسط منبع اصلی فشرده شده تعیین میشه. اگرچه lossless معمولا به فرمت‌های دیجیتالی در حد CD گفته میشه (16 بیت – 44.1 کیلوهرتز)، تعداد زیادی سرویس‌های آنلاین داریم که کیفیت‌هایی بالاتر از این هم ارائه میدن. مثلا سرویس Tidal به کاربران اجازه میده که به کیفیت صدای HiFi که به حداکثر 24 بیت 96 کیلوهرتز میرسه گوش بدن درحالیکه مثلا سرویس موسیقی آمازون HD به کاربران دسترسی به کیفیت صدای Ultra HD تا حداکثر 24 بیت 192 کیلوهرتز رو میده.

اما مشکلی که وجود داره اکثر این سرویس‌های استریم موسیقی فاقد تعداد خیلی زیادی از فایل‌های موسیقی با کیفیتی با این وضوح هستن و همه آهنگ‌ها ازین کیفیت برخوردار نیستن. از طرفی هم بعضی ازاونا انحصاری هستن و کیفیت Lossless رو در اختیار تمام سرویس‌های استریم قرار نمی‌دن.

چه تفاوتی بین موسیقی فشرده شده فعلی که دارید گوش میدید با Lossless وجود داره؟

معیار اصلی که برای تعیین کیفیت صدا استفاده می‌کنیم نرخ بیت (bitrate) یک فایل صوتی دیجیتال که شامل مقدار داده‌های منتقل شده در ثانیه هست میشه. هرچقدر بیت ریت کمتر باشه اطلاعات صدا کمتر و کیفیت صدای دیجیتال پایین‌تره.

اگر مثلا شما از سرویس‌های استریم مثل اسپاتیفای استفاده کنید باید کیفیت رو روی حداکثر بذارید. مثلا روی حالت کیفیت کم و نرمال کیفیت صدا به سختی در حد 96 کیلوبیت برثانیه هست. اگر روی High بذارید کیفیت صدا به 320 میرسه جدیدا برای کاربرایی که اشتراک دارن کیفیت Lossless هم قرار گرفته و اگر روی Very high بذارید کیفیت صدا تا حداکثر بیت ریت پشتیبانی شده افزایش پیدا می‌کنه که این برای تمام آهنگ‌ها نیست چون در حال حاضر اسپاتیفای داره اونو تست می‌کنه و قراره تا قبل از 2022 در دسترس قرار بگیره.

یک فایل صوتی Lossless به طور عادی بیت ریتی حدود 1411 کیلوبیت بر ثانیه داره. کیفیت صدا معمولا از یک فایل MP3 چهار برابر بالاتره (با بیت ریت 320). اگر مطمعن نیستید که تجهیزات صوتی فعلیتون (یا گوشهاتون) می‌تونه کیفیت بالاتر رو تشخیص بده و حس کنه، سعی کنید تفاوت بین کیفیت صدای عادی و Lossless رو توی یک موزیک خاص تشخیص بدید.

آیا می‌تونیم کیفیت صدای Lossless رو از طریق بلوتوث منتقل کنیم؟

معمولا دو روش برای اتصال و گوش دادن به فایل‌های صوتی دیجیتال وجود داره. یکی اینکه هدفون‌ها رو با کابل متصل کنید و صدا رو به صورت آنالوگ منتقل کنید. دومی اینکه می‌تونید یک اسپیکر یا هدست بسیار خوب بخرید که صدا رو از طریق Wi-Fi انتقال میده و به این شکل می‌تونید کیفیت صدای بالا رو منتقل کنید.

تکنولوژی‌هایی وجود دارن که می‌تونن بیت ریت بالایی رو از طریق بلوتوث ارسال کنن اما در حال حاضر اکثر گوشی‌ها و هدفون‌های سطح معمولی بازار از این قابلیت پشتیبانی نمی‌کنن. اما تکنولوژی‌هایی مثل کوالکام aptX هست که حداکثر از 570 کیلوبیت برثانیه پشتیبانی می‌کنه هرچند که اینا هیچکدوم lossless نیستن حتی LDAC سونی که به حداکثر 990 کیلوبیت برثانیه میرسه.

آیا ارزشش رو داره که برای Lossless هزینه کنیم و این سرویس‌ها رو بخریم؟

قبل از هر کاری پیشنهاد میدم تست این سایت رو انجام بدید تا متوجه بشید که چقدر توانایی شنیدن تفاوت رو دارید

حقیقت اینکه اکثر مردم نمی‌تونن تفاوت بین MP3 و یک فرمت Lossless مثل FLAC رو بگن. نکته دیگه‌ای هم که وجود داره اگر قصد دارید به این فرمت و کیفیت گوش بدید به یک اسپیکر، هدفون و یا دستگاهی نیاز دارید که بتونه این فرمت و کیفیت رو هم پخش کنه.

اگر شما معمولا موسیقی رو از طریق ایرفون یا هدفون بلوتوث گوش میدید به احتمال زیاد هیچ تفاوتی حس نمیکنید و پرداخت هزینه برای این کیفیت و فرمت فقط پول دور ریختنه.

اما با همه اینها برای حس کردن تفاوت باید تجهیزات مناسب رو داشته باشید، و به صدای بلند در اسپیکر گوش بدید تا بتونید تفاوت رو حس کنید. در غیر اینصورت دالبی اتموس می‌تونه ویژگی جذاب‌تری برای هزینه کردن باشه چراکه حداقل می‌تونید تفاوتی رو حس کنید.

نظر شما چیه؟ با تست بالا تونستید تفاوت رو تشخیص بدید؟