درود به همراهان مجله می مارکت. امروز با یک موضوع جذاب همراه شما هستیم. حتما بارها شنیدید که یک گوشی دوربین 108 مگاپیسکلی، 64 و یا 48 مگاپیسکلی داره. اما زمانی که کیفیت این دوربین‌ها رو با یک دوربین 12 مگاپیکسلی یک برند خاص مثل اپل مقایسه می‌کنید با خودتون میگید که این اعداد واقعی نیستن.
یا با یه مقایسه ساده مابین دوربین گوشی و یک دوربین DSLR رده متوسط میبینید که عدد مگاپیکسل هم عامل تعیین کننده کیفیت نیست. قبلا هم در پست همه چیز در مورد سایز سنسور در گوشیها بهتون گفته بودم که عدد مگاپیکسل مهم نیست اما چرا زمانی که دوربین گوشی 12 مگاپیسکلیه شرکت‌ها اونو به اسم 48 و … معرفی میکنن؟
وقتی صحبت از عکاسی با گوشی‌های هوشمند میشه، پیکسل سازی (به انگلیسی pixel binning) در سال گذشته به محبوبیت زیادی در بین تولیدکنندگان رسید. امروزه هم این عملیات روی اکثر گوشیها انجام میشه. پس بیاین با هم بررسی کنیم که این دقیقا چیه تا بتونیم با دانایی بالاتر و دانش بیشتری از دوربین گوشیها استفاده کنیم و مقایسه بهتری جدا از اعداد داشته باشیم.
هدف پیکسل سازی
به بیان ساده، پیسکل سازی، یک پروسه برای ترکیب داده ها از 4 پیکسل به 1 پیکسل هست. زمانیکه شما یک عکس با عملیات پیکسل سازی رو ثبت می‌کنید، سنسور دوربین سنسور کوچیکش که مثلا 0.9 میکرون هست پیکسل‌های مشابه 1.8 میکرون پیکسل تولید میکنه. حالا برای اینکه این رو بهتر درک کنید با تصویر و به صورت ساده تر براتون توضیح میدم.
اما مهمترین عیب این روش اینکه شما وقتی یک عکس به روش پیکسل سازی میگیرید، رزولوشن شما عملا تققسیم به چهار میشه. پس یک عکسی که با دوربین 48 مگاپیکسلی به این روش گرفته میشه در واقع 12 مگاپیکسل هست. یعنی سنسور واقعی دوربین 12 مگاپیکسل هست نه 48 مگاپیکسل. به همین شکل دوربینی که 108 مگاپیکسل به روش پیکسل سازی عمل میکنه در عمل 27 مگاپیکسل هست.
در خیلی از موارد هم یک فیلتر روی سنسور دوربین‌ها قرار میگیره تا امکان چندبرابر کردن پیکسل ها رو به وجود بیاره که به این فیلتر کواد بایر Quad Bayer میگن. این فیلتر بایر یک فیلتر رنگی در بالای پیکسل‌ها در تمام سنسورهای دوربین‌های دیجیتال قرار داره که اطلاعات رنگی قرمز، سبز، و آبی رو ثبت میکنه. که همون سه رنگ اصلی هستن.
یک فیلتر معمولی بایر شامل 50 درصد فیلترهای سبز، 25 درصد فیلترهای قرمز، و 25 درصد فیلترهای آبیه. این طرح به منظور تقلید از چشم انسانه که نسبت به نور سبز حساسیت بیشتری داره. بعد این تصویر پردازش میشه و رنگ‌ها ترکیب میشن تا یک تصویر نهایی تمام رنگ ایجاد بشه.
حالا فیلتر کواد بایر، از طرف دیگه، میاد این رنگ‌ها رو به صورت خوشه‌های چهار رنگ سازماندهی میکنه (همونطور که توی عکس بالا هم نشون داده شده) و بعد اونا رو پردازش نرم افزاری میکنه و باعث میشه که قابلیت پیکسل سازی قابل انجام باشه. در طول فرایند این تبدیل، طراحی خوشه‌ای اطلاعات نوری اضافی رو ارائه میده که باعث میشه به نتایج بهتری دستیابی پیدا کرد. این باعث میشه که بزرگنمایی یا افزایش سایز عکس به این روش با کیفیت بهتری انجام بشه.
اما این کیفیت کجا و کیفیت 48 مگاپیکسل با سایز سنسور بزرگ و جذب نور واقعی کجا…
نه اینکه به طور کلی با این ایده مخالف باشم. این ایده می‌تونه کاربردهای زیادی داشته باشه. مثلا توی برش تصویر. اگر تصاویر به این روش ثبت بشن زمانی که عکس برش داده بشه یا زوم بشه افت کیفیت کمتره. همونطور که میبینید شیائومی هم توی گوشی‌های جدیدش خیلی روی زوم مانور میده و تبلیغش رو میکنه. اما اینکه این دوربین‌ها رو با 4 برابر کیفیت بیشتر معرفی کنیم در صورتیکه سنسور واقعی متفاوته به نظرم قابل قبول نیست.
شما می‌تونید کیفیت تصاویر خیلی بالاتری مخصوصا توی روز و توی شرایط نامسائد بدست بیارید، حتی توی شب هم می‌تونید با این روش عکس‌های بهتری ثبت کنید. اما در مقایسه با یک عکس که با رزولوشن کامل و واقعی گرفته شده، این عکس‌ها باید خیلی نور بیشتر و نویز کمتری داشته باشن. که در عمل نشون میده این روش فقط برای بهبود عکس خوبه.
در حال حاضر چه کسانی از روش پیکسل سازی استفاده میکنن؟
اگر شما گوشی با رزولوشن بالای 16 دارید مثل 32، 48، 64، یا 108، میشه گفتن به احتمال 99 درصد گوشی شما از این تکنولوژی داره استفاده میکنه. گوشی‌های شیائومی هم از سری نوت 7 ردمی، و از سری می 8 و … در حال استفاده از این روش بود. حتی در مدل‌های قدیمی تر هم این تکنیک دیده شده. در حالیکه شرکت‌هایی مثل اپل به جای این موارد روی سایز سنسور دوربین تمرکز کردن و نتیجه اون کیفیتی بالاتر با مگاپیکسل بسیار پایین شده.
تمام گوشی‌هایی که با رزولوشن بسیار بالا معرفی میشن خیلی قابل توجه هستن، چون رزولوشن خروجی واقعا پایین نیست، مثلا یک عکس 48 مگاپیسکلی با حجم بسیار بالایی رو در اختیارتون میذارن اما متاسفانه کیفیت نهایی کاملا متفاوت هست. به همین دلیل پیشنهاد میکنم برای خرید یک گوشی با دوربین خوب حتما به جای این موارد، به سایز سنسور دوربین توجه کنید.
جمع بندی:
با اینکه این روش به نظر میاد برای افزایش کیفیت عکس در دوربین‌های رده پایین و رده متوسط مناسب باشه، اما نباید از اون به عنوان یک سنسور کامل استفاده کرد و حتی پشت گوشی عدد 48 مگاپیکسل رو درج کرد. به نظرم اینکار بیشتر از اینکه به ما کمک کنه به اعتماد مردم نسبت به دوربین‌ها لطمه میزنه. هرچند که افراد متخصص هیچوقت فقط با اعداد جلو نمیرن اما اینکار ممکنه در آینده به برندها آسیب بزنه. چرا که زمانیکه آگاهی مردم بیشتر بشه این اعداد برای مردم تبدیل به یک جوک میشه. اما در حال حاضر و با توجه به شرایط بازار و آگاهی و درک عده زیادی نسبت به تکنولوژی، به نظر میرسه تا مدت طولانی همچنان شاهد گوشیها با دوربین‌های چند ده و چند صد مگاپیکسلی باشیم.
سنسور دوربین گوشی شما چند مگاپیکسلیه؟
منابع: تحقیقات شخصی، Android authority، گوگل، انجمن شیائومی، ویکی پدیا